Dubbelop!
Juli 2020
Wat maakt een afscheid nou écht persoonlijk! Het zit ‘m eigenlijk in de kleine dingen.
Zo werd ik uitgenodigd bij een meneer die de 90 al ruimschoots was gepasseerd. Een nog kwieke man die het weleens tijd vond om zijn wensen op papier te zetten. Niet wetende dat nog geen jaar later hij het leven los moest laten. Samen met zijn dochter bespraken we zijn wensen.
Herinneringen als basis
Vele (wandel) vakanties was deze familie in de bergen te vinden. Een prachtige foto van zijn geliefde bergen sierden de voorkant van zijn rouwkaart. Meneer was geboren in Friesland en een passende Friese tekst was terug te vinden in de kaart. Zijn wandelstok met daarop vele schildjes van volbrachte wandeltochten was de basis voor het bloemstuk samen met het groen van zijn lievelingsboom uit de tuin.
Meneer speelde orgel en daar was ooit door zijn dochter een filmpje van gemaakt. Deze hebben we tijdens de dienst in het crematorium laten zien. Naast de vele mooie foto’s uit het rijke leven van deze meneer.
Keuzes
Maar het mooiste van dit afscheid vond ik wel dat hij tijdens het voorgesprek niet kon kiezen tussen de appeltaart (met dubbelop slagroom) of broodjes bij de koffie. Het liefst had hij allebei. Nou dat moest zijn dochter dan maar beslissen vond hij.
De genodigden voor het afscheid wonen door heel Nederland. De beschikbare tijdstippen in het crematorium lagen allemaal rond het middaguur. Tja, wat doe je dan. De dochter vond het ook een lastige keuze en dus werd besloten niet te kiezen. Samen met de familie hebben de genodigden vooraf een broodjeslunch genuttigd, vervolgens was de plechtigheid en werd de middag afgesloten met koffie en appeltaart mét dubbelop slagroom. Zoals meneer het wenste.
Dankbaar
Al zijn wensen werden vervuld en dat vervulde de familie met dankbaarheid. Door goed te luisteren tijdens een voorgesprek of in de week van de uitvaart kunnen op het oog kleine dingen van grote waarde zijn en zo een heel persoonlijk afscheid vormen.
Zomerse groeten van
Natasja Kroese
Boomafscheidszorg
